Slider[Style1]

Style2

Style3[OneLeft]

Style3[OneRight]

Style4

Style5

Τι από τα δύο ισχύει τελικά; Τι θα έπρεπε να ισχύει;

Είναι άριστο να έχουμε στην ζωή μας μέτρο; Ή μήπως το άριστο πρέπει να είναι το μέτρο στην ζωή μας;

Ποιος είναι εκείνος ο δάσκαλος που δίδαξε με μέτρο και υπήρξε ευτυχής; Ποιος είναι εκείνος ο δάσκαλος που προσπάθησε να φτιάξει μαθητές ανώτερους από τον ίδιο και δυστύχησε; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που μπόρεσε να αγαπήσει τα παιδιά του με μέτρο και δεν ντράπηκε για τον εαυτό του; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν προσπάθησε να δώσει και την ζωή του ακόμη για τα παιδιά του και δεν αισθάνθηκε το ρίγος το παγωμένο να τον κυριεύει και να διαπερνά συθέμελα όλο του το κορμί; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που ερωτεύτηκε με λογική και μέτρο και αισθάνθηκε πλήρης; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν δόθηκε ολοκληρωτικά και τελειωτικά στον έρωτά του και δεν ένιωσε σαν ένας μικρός θεός; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που χαιρόταν με μέτρο όταν βρισκόταν ανάμεσα στους φίλους του και ένιωθε γεμάτος; Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που δεν κυριεύτηκε από την άμετρη έλξη και θαλπωρή των φίλων του και δεν αισθάνθηκε δέος;

Ποιος είναι εκείνος ο άνθρωπος που μέτρησε τα όνειρά του με τον πόντο; Ποιος είναι εκείνος που έπιασε τον χάρακα και είπε ότι θα είναι τόσους πόντους δίκαιος, τόσα μέτρα ακέραιος, τόσες παλάμες ευγνώμων, τόσα κιλά φίλος και τόσα λίτρα ερωτευμένος;

Επιτέλους… ποιος είναι εκείνος που αποτόλμησε να έχει δυο πήχεις ιδανικά; Όποιος και να το έκανε, δεν κατάφερε παρά να είναι 2 σπιθαμές άνθρωπος…

Ποιος είναι εκείνος ο απολύτως αρνητικός που αρνήθηκε να περάσει από τον θετικό στον υπερθετικό βαθμό;

Ποιος είναι εκείνος που απαρνήθηκε την κατάχρηση και δεν κατέληξε να καταχραστεί τη ζωή του; Ποιος είναι εκείνος που έκανε απλή χρήση των δώρων του Θεού και τελικά δεν έζησε παρά μια ζωή άχρηστη;

Γιατί μπορεί αν δοκιμάζεις τα δώρα του Θεού με μέτρο, μπορεί να μην πληγωθείς ποτέ, μπορεί ποτέ να μην προδοθείς, μπορεί ποτέ να μην διαψευστείς, αλλά δεν θα ζήσεις ποτέ. Γιατί ποτέ και από κανένα μέτρο δεν θα ξεπηδούσε κανείς Αχιλλέας και κανείς Αλέξανδρος, και καμιά Πηνελόπη δεν θα ξαναφιλούσε τον αγαπημένο της. Καμιά αρρώστεια δεν θα γιατρευόταν αν οι ήρωες δεν ασώτευαν την ώρα τους και δεν ξόδευαν την ζωή τους αφειδώλευτα στα μουντά τα εργαστήρια. Η ανθρωπότητα πήγε μπροστά όχι χάρη στο μέτρο. Πήγε μπροστά επειδή κάποιοι δεν είχαν μέτρο.

Οι άνθρωποι που δεν έχουν μέτρο είναι καταδικασμένοι σε ένα διαρκές βάσανο. Η κοινωνία τους βασανίζει, αλλά επειδή μέσα της ξέρει τι τους οφείλει, μόλις πεθάνουν τους ευγνωμονεί. Μέτρο μπορεί – και πρέπει – να βάζει ο άνθρωπος στα υλικά αγαθά. Τα άλλα, τα σημαντικά, τα ανάερα και φευγαλέα, δεν σηκώνουν μέτρο. Δεν μπαίνουν στον χάρακα γιατί πολύ απλά δεν μπορούν να μετρηθούν. Ούτε να αναμετρηθούν. Αυτό είναι το μεγάλο τους πλεονέκτημα. Ίσως και το μεγάλο τους μειονέκτημα.

Αν ένα μέτρο πρέπει να έχει στη ζωή του ο άνθρωπος, τούτο μόνο να συλλογάται.

2 μέτρα χώμα τού φτάνουν.

Κάποτε, του περισσεύουν κιόλας…

About Kommatoskylo

Being anti-social in a world full of conformists, is a trait of intelligence... Nikola Tesla
«
Next
Νεότερη ανάρτηση
»
Previous
Παλαιότερη Ανάρτηση

10 σχόλια:

  1. Ωραίο άρθρο Κομματόσκυλε!
    Πάντα όταν βάζουμε υψηλούς στόχους στη ζωή μας, υποχρεωτικά κάτι θα στερηθούμε.
    Κάποιοι στερούνται τους φίλους τους, τους δικούς τους ανθρώπους, την οικογένεια και κάποιοι που δημιουργούν οικογένεια, στερούνται κάτι άλλο.
    Σίγουρα όλοι όσοι έμειναν στην Ιστορία θα είχαν κάποιο μέτρο και κάποιες στερήσεις στη ζωή τους.
    Δεν γίνεται να τα έχουμε όλα.
    Σημασία έχει όταν τελειώσει η ζωή μας να φύγουμε με ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ.

    ΥΓ. Εύχομαι να πετύχεις τους στόχους σου με όσο γίνεται λιγότερους περιορισμούς.
    Καληνύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τεράστιο θέμα έβαλες φίλε κομματόσκυλο και δύσκολο να απαντηθεί από μας, τους μικρούς ανθρώπους. Αν είμαστε σίγουροι για την απάντηση, θάχαμε βρεί όλοι μας την ευδαιμονία. Το επιμύθιο της ανάρτησής σου, περί των δύο μέτρων γής, είναι η μοναδική βεβαιότητα που μας παρέχεται. Θα προσπαθήσω όμως, να το συζητήσω, επειδή αποτελεί πρόκληση. Χαρακτηριστικό επικράτησης του συναισθήματος επί της λογικής, που με συμβουλεύει, ότι υπερβαίνει τις δυνάμεις μου.
    Το "παν μέτρον άριστον" ή "μέτρον άριστον" όπως φέρεται να το πρωτοδιετύπωσε ένας εκ των επτά σοφών, ο Κλεόβουλος ο Λίνδιος (σωστό και το πρώτο, αφού επικράτησε από αρχαιοτάτων χρόνων παροιμιακά), σίγουρα δεν ειπώθηκε και υποστηρίχθηκε ανά τους αιώνες, από αφιλοσόφητους και αμέτοχους της ζωής. Το ζητούμενο είναι να συλλάβουμε την ακριβή του σημασία.
    Ο πνευματικός κόσμος του ανθρώπου, χαρακτηρίζεται από δύο βασικά στοιχεία. Τη λογική και το συναίσθημα. Τα δύο αυτά συστατικά της προσωπικότητάς μας, βρίσκονται σε συνεχή διαμάχη, αφού το πρώτο "κρίνει" το δε δεύτερο "επιθυμεί". Το πρώτο αναπτύσσεται με την ωριμότητα και την εμπειρία, το δεύτερο εκφράζει τα ένστικτα, πολλές φορές παιδικά και πρωτογενή, η ικανοποίηση των οποίων όμως, προσφέρει το αίσθημα της ευτυχίας.
    Αλλοίμονο σε όποιους υπερανέπτυξαν το ένα εις βάρος του άλλου. Οι πρώτοι θα περάσουν μια "ασφαλή" άθλια ζωή που την κενότητά της ίσως αντιληφθούν κατά τον απολογισμό της ώρας του θανάτου. Οι δεύτεροι αν δεν είναι ήδη σχιζοφρενείς -χαρακτηριστικό της νόσου είναι η πλήρης επικράτηση του υποσυνειδήτου επί του λογικού- θα είναι επιρρεπείς σε αποτυχίες, απογοητεύσεις και γελοιοποίηση από άστοχες επιλογές και καταστροφή των διαπροσωπικών σχέσεων από την αστάθεια του χαρακτήρα τους.
    Θα με επιπλήξει κάποιος ότι αναφέρομαι σε ακραίες καταστάσεις. "Μίλησε και λίγο γαι φυσιολογικούς ανθρώπους ρε φίλε, θα μου πει. Λίγη ρέγουλα, λίγο μέτρο". Και θάρθει ακριβώς, σ΄ αυτό που θέλω να πω.
    Νομίζω ότι το μέτρο στις ενέργειες του ανθρώπου, είναι ακριβώς η πετυχημένη, αλλά όχι στραγγαλιστική τιθάσευση του συναισθήματος από τη λογική. Η χρυσή τομή μεταξύ τους. Αλλά για να την προσεγγίσει κανείς, πρέπει να διαθέτει ανεπτυγμένη, όχι μόνο την ικανότητα αντικειμενικής εκτίμησης της εξωτερικής πραγματικότητας αλλά και της εσωτερικής, το "γνώθι σαυτόν", την αυτογνωσία. Και η τελευταία, που συνίσταται στο να κρίνεις αντικειμενικά τον εαυτό σου, προϋποθέτει τη χαλιναγώγιση του εγωϊσμού, παρέμβαση δηλαδή της λογικής επί του έμφυτου ναρκισσισμού μας, συστατικού της αυτοεκτίμησης και της αυτοσυντήρησης. Βλέπουμε πώς αλληλοδιαπλέκονται αυτές οι έννοιες και ότι το μέτρο, απαιτείται ούτως ή άλλως στις σκέψεις και στις πράξεις μας, αν θέλουμε να βρίσκονται μέσα στα πλαίσια της λογικής και της κοινωνικοποίησης.
    Επιτρέπεται να υπερβαίνουμε το μέτρο; Ναι με ότι κινδύνους κι αν συνεπάγεται, εφ΄ όσον διακυβεύονται πολύ σημαντικες αξίες. Τότε το συναίσθημα πρέπει να καθυποτάξει την τρέχουσα λογική της αυτοσυντήρησης. Με μια προϋπόθεση. ΄Οτι ο παραβιάζων τα όρια έχει την ωριμότητα να σταθμίσει σωστά τα πράγματα. ΄Εχουμε τότε τους ήρωες. Αλλιώς τους γέροντες, που έχασαν την περιουσία τους και έγιναν περίγελως, παραδοθέντες στον "ερωτα", κάποιας νεαράς αλλοδαπής.
    Γ.Σ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ μου,θέλω να πιστεύω πως το "παν μέτρον άριστον",έχει να κάνει μόνο με υλικά πράγματα.
    Διαφορετικά,θα επαληθευθεί ο Τσώρτσιλ:
    "..μόλις γύρισα από την κηδεία ενός συμμαθητή μου.Δεν κάπνιζε,δεν έπινε,τρεφόταν υγιεινά,δεν έκανε ακολασίες με γυναίκες,αθλούταν καθημερινά και πέθανε υγιέστατος σε νεαρή ηλικία."

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. << Να είσαι άνθρωπος ευαίσθητος μα και συνετός. Αν δεν είσαι παρά μόνο το ένα από τα δύο, δεν είσαι τίποτε>>.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. file kamatoskilo otan tha ksanapaw sxolio me ton filo mou ton aki kai ksekinisoume ta tsipoura to prwto pou tha pioume tha einai stin igia tin diki sou

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μερικοί ανεβαίνουν από την αμαρτία και άλλοι πέφτουν από την αρετή.
    ΣΑΙΞΠΗΡ

    ΥΓ. Τι δύναμη έχει ένα πανό κρεμασμένο πάνω από μία γέφυρα που να σε εμψυχώνει τόσο πολύ και να νιώθεις απέραντη γαλήνη?
    Έχει κι αυτό τη δύναμη της ΣΗΜΑΙΑΣ ΜΑΣ.
    Να είσαι καλά φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε Ανώνυμε (18 Ιουλίου 2010 10:50 μ.μ.)
    Ευχαριστώ για την ευχή σου!

    Φίλε Γ.Σ.
    Συγχαρητήρια για τον τρόπο που σκέφτεσαι αλλά και για τον τρόπο που διατυπώνεις αυτήν την σκέψη. Έχεις δίκιο. Το άριστο είναι να έχουμε το μέτρο στην ζωή μας αλλιώς πολύ εύκολα οδηγούμαστε στον τραγικό επίλογό σου. Ενδεχομένως, μέσα στην φόρτισή μου, να φάνηκε πώς πρέπει το 2ο να κατισχύσει του 1ου. Δεν είχα τέτοια πρόθεση. Πρόθεσή μου είναι, όσο μπορώ, να δείξω πώς ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει να έχει ως μέτρο το άριστο. Να είναι άριστος πολίτης, άριστος δάσκαλος, άριστος φίλος, άριστος γονιός, άριστος σύντροφος. Μόνο έτσι, ίσως, πλησιάσει στο να γίνει άριστος άνθρωπος.

    tiktos, το έπιασα το υπονοούμενο... Άριστα τσίπουρα με άριστα κλαρίνα... μιας και πλησιάζει ο Αύγουστος...

    Φίλε Ανώνυμε (19 Ιουλίου 2010 8:27 μ.μ)
    Διακρίνω μιαν αυστηρότητα, αλλά καλοπροαίρετη. Εύχομαι να μπορείς κρατάς αυτό το μέτρο φίλε μου.

    Φίλε Ανώνυμε (20 Ιουλίου 2010 11:44 π.μ)
    χεχε... σε ευχαριστώ για την αφιέρωση της πρώτης γουλιάς. Μακάρι να μπορούσα να είμαι κι εγώ εκεί. Να είστε καλά!

    Φίλε Ανώνυμε (20 Ιουλίου 2010 8:47 μ.μ.)
    Γεια σου φίλε! Αν εννοείς το πανό που σκέφτομαι αυτήν την στιγμή... σε άλλους φέρνει γαλήνη και σε άλλους τρικυμία. Και εσύ να είσαι καλά φίλε Ανώνυμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Είσαι σπίρτο αναμμένο.........ως προς το πανό ο λόγος. Λάμπει εκεί ψηλά.
    Στους καλούς φέρνει γαλήνη.
    Οι υπόλοιποι λόγω τρικυμίας.......πνίξιμο.
    ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΕΣ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕ ΤΙΣ ΣΟΦΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΟΥ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Άρα μιλάμε για το ίδιο πανό... Ναι... είναι σημαντικό... Να είσαι καλά φίλε μου τούτη την ώρα όπου και να βρίσκεσαι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σε ευχαριστώ και εγώ, από το ίδιο πάντα μέρος.
    Να είσαι και συ πάντα καλά.
    Καλή σου νύχτα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή


Top